મુંબઈ સાથે કેમ સાવકો વ્યવહાર?

કોરોનાની શરૂઆત થયા બાદથી એવું લાગી રહ્યું છે કે રાજ્ય અને મુંબઈ બે ભાગમાં વહેંચાઈ ગયાં છે. કોરોનામાં છૂટછાટ આપવાની વાત હોય કે બીજો કોઈ નિર્ણય લેવાય છે ત્યારે મુંબઈ માટેના નિયમો શા માટે જુદા રખાય છે એ સમજાતું નથી. વસ્તી, વિસ્તાર અને પ્રદૂષણની દૃષ્ટિએ મારી ડૉક્ટરો સાથે વાતચીત થતી હોય છે ત્યારે તેઓ પણ આ પ્રકારના સરકાર કે મુંબઈ સુધરાઈના વલણ સામે સવાલ કરે છે. બીજું, ૫૦ ટકા ક્ષમતાની છૂટ અપાયા બાદ પણ હજી તમામ થિયેટરો બંધ છે. મોટા ભાગનાં આવાં થિયેટરોની સાફસફાઈ નથી થતી, ત્યાં સૅનિટાઇઝ નથી થતું. ભલે શો ન થતા હોય, પણ દરરોજ થિયેટર ખોલીને સાફ તો થવાં જોઈએ. કોઈ અકળ કારણસર આવું નથી થઈ રહ્યું. ચોપાટી પર આવેલા ભવન્સને પણ શા માટે બંધ રખાયું છે એ સમજાતું નથી. મને લાગે છે કે મુંબઈગરાઓ માસ્ક પહેરવાની, સૅનિટાઇઝ કરવાની કે સોશ્યલ ડિસ્ટન્સની ડિસિપ્લિન પાળતા નથી એટલે અહીં છાસ પણ ફૂંકી ફૂંકીને પીવી પડી રહી છે. કોઈ જવાબદારી લેવા માગતું ન હોવાથી આવી પરિસ્થિતિ છે. ૫૦ ટકા કૅપેસિટીથી કોઈ ડ્રામા ચાલી ન શકે એટલે શો નથી થઈ રહ્યા. પૂર્ણ ક્ષમતાની પરવાનગી મળે તો જ થિયેટરો પહેલાંની જેમ ચાલશે.

ડ્રામા-ફિલ્મોને સૌથી વધુ બિઝનેસ મુંબઈ આપે છે

અનિલ પારેખ 
બિઝનેસમૅન, વિલે પાર્લે
મુંબઈમાં મહારાષ્ટ્ર જ નહીં, આખા દેશમાં સૌથી વધારે ડ્રામાનાં થિયેટર, ઑડિટોરિયમ કે મલ્ટિપ્લેક્સ છે. આ ઇન્ડસ્ટ્રીમાં લાખો લોકોનો રોજગાર નિર્ભર છે. અહીં રજૂ થતાં નાટકો કે ફિલ્મોને સૌથી વધુ રેવન્યુ મુંબઈ આપે છે. રાજ્ય સરકારે પુણેમાં કોવિડના નિયમોમાં છૂટ આપીને ૧ ડિસેમ્બરથી નાટ્યગૃહો કે મલ્ટિપ્લેક્સને ૧૦૦ ટકા કૅપેસિટીથી ચલાવવાની મંજૂરી આપી છે. મુંબઈમાં કેમ છૂટ નથી અપાતી? મુંબઈના લોકોને દરેક વખતે ભોગવવાનું શું કામ આવે છે? મુંબઈમાં વસતા લાખો લોકોને પણ મનોરંજનનો અધિકાર છે, તો સરકારે માત્ર પુણેમાં જ છૂટ કેમ આપી? મુખ્ય પ્રધાન ઉદ્ધવ ઠાકરેને વિનંતી છે કે હવે કોરોનાનું જોખમ ઓછું થઈ ગયું છે ત્યારે તેઓ મુંબઈમાં વસતા તમામ લોકોને મનોરંજનથી માંડીને તમામ કામકાજ કે ધંધા ૧૦૦ ટકા કૅપેસિટીથી ચલાવવાની વહેલી તકે મંજૂરી આપે. એન્ટરટેઇન આપણા જીવનનું અભિન્ન અંગ છે એટલે એ પૂર્ણપણે શરૂ થવું જોઈએ.